του Γιάννη Χαλά
Το 21o συνέδριο της ΟΛΜΕ, της ομοσπονδίας των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το διάστημα 1-4 Ιουλίου. Σε μια περίοδο όξυνσης της κυβερνητικής επίθεσης ενάντια στη δημόσια εκπαίδευση, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, τα αποτελέσματα του συνεδρίου αντανακλούν τη γενική κατάσταση στασιμότητας που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στον κλάδο.
Από πλευράς συσχετισμών στο νέο ΔΣ, η βασική αλλαγή αφορά την ανάδειξη της ΑΣΕ (παράταξη του ΚΚΕ) σε δεύτερη δύναμη, με 3 έδρες (από 2 στο προηγούμενο ΔΣ). Αντίστοιχα, οι ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ-Νέα Αριστερά) υποχωρούν στην τρίτη θέση με 2 έδρες και απώλεια μίας έδρας. Η ΔΑΚΕ (ΝΔ) διατηρεί την πρώτη θέση με 3 έδρες και η ΠΕΚ (ΠΑΣΟΚ) κρατάει οριακά τη μία έδρα που είχε. Οι Παρεμβάσεις, αγωνιστική παράταξη της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στην οποία συμμετέχουμε ως Αντικαπιταλιστική Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών, παραμένουν στις 2 έδρες, με μικρή άνοδο σε πανελλαδικό επίπεδο κατά 500 περίπου ψήφους. Ωστόσο, χάθηκε μια σημαντική ευκαιρία να ενισχυθούν σε ψήφους και έδρες, ιδιαίτερα σε βάρος των ΣΥΝΕΚ και ΠΕΚ, που βρίσκονται σε πτώση. Γενικά, είναι ιδιαίτερα ανησυχητική η μείωση της συμμετοχής των συναδέλφων στις συνδικαλιστικές εκλογές και σε κάθε είδους συλλογικές διαδικασίες. Η αποχή ήταν και ο κύριος λόγος για τον οποίο οι Παρεμβάσεις δεν πέτυχαν την εκλογή αυξημένου αριθμού αντιπροσώπων για το συνέδριο, που θα επέτρεπε τη διεκδίκηση τρίτης έδρας στο ΔΣ της ΟΛΜΕ.
Η συμμαχία των σκληρών γραφειοκρατών ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ επιχείρησε να περάσει τις απόψεις της με την ίδια αντιδημοκρατική μεθόδευση που είχε χρησιμοποιήσει στο προηγούμενο συνέδριο, όπου οι προσυμφωνημένες από τις ηγεσίες τους θέσεις έρχονταν για ψήφιση αριθμημένες (!) και χωρίς την παραμικρή δυνατότητα ουσιαστικής συζήτησης επί του περιεχομένου τους. Αυτή η παρωδία αποτράπηκε στο φετινό συνέδριο (κυρίως λόγω της αποδυνάμωσης των ΣΥΝΕΚ), μετά από διάφορες αψιμαχίες και δυναμικές τοποθετήσεις εκπροσώπων των Παρεμβάσεων.
Η ανάδειξη της ΑΣΕ σε δεύτερη δύναμη (σε συνδυασμό με την πρώτη θέση που κατέλαβε στο συνέδριο της ΔΟΕ – ομοσπονδίας της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης) ελάχιστα έως καθόλου θα βοηθήσει την ανασυγκρότηση του συνδικαλισμού στην εκπαίδευση. Πέρα από το γεγονός ότι οι συνδικαλιστές της βάζουν τις μικροκομματικές και εκλογικές στοχεύσεις του ΚΚΕ πάνω από το συμφέρον του κινήματος, όσο περισσότερο ενισχύεται η ΑΣΕ, τόσο επιδιώκει να εμφανίζεται ως η «υπεύθυνη δύναμη», που θα έρχεται σε συνδιαλλαγή με το υπουργείο Παιδείας και τους μηχανισμούς της διοίκησης, απορρίπτοντας κάθε πρόταση για ριζοσπαστικές μορφές αγώνα.
Στις θέσεις που ψηφίστηκαν στο συνέδριο περιλαμβάνονται ζωτικής σημασίας αιτήματα του κλάδου, χωρίς όμως να συνοδεύονται από ένα στοιχειώδες έστω πρόγραμμα δράσης που να στοχεύει στην ενεργοποίηση των συναδέλφων για τη διεκδίκησή τους. Όσον αφορά το θέμα της αξιολόγησης, ΔΑΚΕ, ΠΕΚ και ΣΥΝΕΚ φρόντισαν να μη ληφθεί απόφαση, καθώς αποχώρησαν πριν τις σχετικές ψηφοφορίες ώστε να μην υπάρχει απαρτία.
Πάντως, ένας τακτικός χειρισμός από πλευράς Παρεμβάσεων, που θα διαχώριζε την ψηφοφορία για την κήρυξη απεργίας-αποχής από την ατομική αξιολόγηση από το θέμα της αυτοαξιολόγησης σχολικής μονάδας, πιθανότατα θα έφερνε σε δύσκολη θέση την ηγεσία των ΣΥΝΕΚ (που δικαιολόγησαν την αποχώρησή τους με το πρόσχημα της άρνησης των Παρεμβάσεων και της ΑΣΕ να ψηφίσουν υπέρ των ενιαίων κειμένων για τη διαδικασία της αυτοαξιολόγησης).
Έτσι κι αλλιώς, προμηνύεται μια πολύ δύσκολη χρονιά, ίσως η κρισιμότερη για τον κόσμο της εκπαίδευσης την τελευταία δεκαετία. Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να επιβάλει με κάθε μέσο όχι μόνο την αξιολόγηση, αλλά συνολικά την πολιτική ιδιωτικοποίησης και κατεδάφισης της δημόσιας εκπαίδευσης. Όλα θα κριθούν από την προώθηση της αυτοοργάνωσης των συναδέλφων και την κοινή πάλη με μαθητές και γονείς, που θα κάνει την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας υπόθεση ολόκληρης της κοινωνίας.
Γιάννης Χαλάς
Εκπαιδευτικός Πληροφορικής,
ταμίας της Α' ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής,
μέλος των Παρεμβάσεων ΔΕ και της Αντικαπιταλιστικής Πρωτοβουλίας Εκπαιδευτικών
Σχόλια