ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.

ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ;

ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Κάθε ζυγή χρονιά τέτοιες μέρες παίζεται μια φάρσα στην καμπούρα των εκπαιδευτικών. Το ΥΠΑΙΘ, ο εργοδότης μας δηλαδή, διεξάγει εκλογές για να ψηφίσουμε, εμείς οι εκπαιδευτικοί, τα δύο από τα τρία μέλη των Υπηρεσιακών Συμβουλίων (ΥΣ). Από τη μεριά τους οι υποψήφιοι των παρατάξεων μάς ζητούν να τους ψηφίσουμε υποσχόμενοι ότι θα σταθούν δίπλα στο συνάδελφο και στη συναδέλφισσα, ότι θα είναι το μάτι, το αυτί και η φωνή τους.

Τον Οκτώβρη του 2020, για πρώτη φορά, όλες οι παρατάξεις της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ αρνήθηκαν τη συμμετοχή τους στις εκλογές της Υπηρεσίας, χαρακτηρίζοντας τη διαδικασία αντιδημοκρατική, καθώς το ΥΠΑΙΘ με πρόσχημα την πανδημία καλούσε σε ηλεκτρονικές εκλογές. Η αποχή των εκπαιδευτικών άγγιξε το 95% και το Υπουργείο όρισε δοτούς αιρετούς, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους δεν αποδέχτηκαν και πάντως δεν αναγνωρίστηκαν από τον εκπαιδευτικό κόσμο.

Δυο χρόνια μετά, η Κεραμέως επανέρχεται με νέα εγκύκλιο για εκλογές αιρετών αποκλειστικά με ηλεκτρονικές εκλογές και εκτός διδακτικού ωραρίου. Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι χειρότερα. Στις ηλεκτρονικές υπηρεσιακές εκλογές δεν θα υπάρχουν εκλογικοί κατάλογοι ούτε καν για τις εφορευτικές επιτροπές. Επίσης, απαγορεύεται να ελεγχθεί η διαδικασία την ώρα που η διοργανώτρια …. εταιρεία εγγράφως αποποιείται κάθε ευθύνη για το αποτέλεσμα!

Μετά από αυτή την ... αναβάθμιση της δημοκρατίας και με το new speak σύνθημα…. «είναι θέμα δημοκρατίας», οι παρατάξεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισαν να κατέβουν στις εκλογές-παρωδία (όχι χωρίς προβλήματα στο εσωτερικό τους είναι αλήθεια). Η ΑΣΕ-ΠΑΜΕ μετά από μια απίθανη πρόταση στη ΔΟΕ που δεν αποδέχτηκε κανείς, αποφάσισε να μην κατέβει τελικά στις εκλογές.

Η πολύ σωστή και άνευ περιστροφών στάση των Παρεμβάσεων να μην κατέβουν σε αυτές τις εκλογές-παρωδία της ηλεκτρονικής κάλπης επισφραγίστηκε με αποφάσεις αποχής από τη βάση του κλάδου και τα πρωτοβάθμια σωματεία ΕΛΜΕ/ΣΕΠΕ. Ταυτόχρονα όμως επισκιάστηκε από μια διάχυτη ανασφάλεια σχετικά με την εκπροσώπηση του κλάδου στα ΥΣ

.

Αν αμελήσουμε γεγονός ότι πρόκειται για μια ανασφάλεια χωρίς λογική βάση, ότι δηλαδή θα χάσουμε αυτούς και αυτές που ποτέ δεν είχαμε δει στις συλλογικές μας διαδικασίες, χάνεται πράγματι κάτι απέχοντας από τις Υπηρεσιακές Εκλογές; Μήπως η συγκυρία προσφέρεται για να ξανασκεφτούμε τα ΥΣ;

Η Αντικαπιταλιστική Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών, ρεύμα των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων Συσπειρώσεων Κινήσεων ΠΕ και ΔΕ, το βλέπουμε ως εξής:

1. Τα ΥΣ υπήρξαν, ιστορικά, κρατική επιλογή. Τα συμβούλια συνδιοίκησης ήταν ο τρόπος για την καθεστωτική μετάλλαξη του αιτήματος του «Εργατικού Ελέγχου» που έθετε στην Ευρώπη ο μακρύς Μάης του 68. Τέτοιου είδους ποικιλώνυμα συμβούλια ανθούσαν υπό τις κρατικές ευλογίες σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση (τότε ΕΟΚ) την εικοσαετία 1970-1990. Στην Ελλάδα τα έφερε το ΠΑΣΟΚ, αν και άργησαν να λειτουργήσουν πραγματικά. Ας είναι λοιπόν σημείο εκκίνησης για μας το γεγονός ότι κανένας αγώνας σε κανένα κλάδο δεν έγινε ποτέ με αίτημα τη σύσταση των ΥΣ ούτε, πολύ λιγότερο, τη συμμετοχή εκπροσώπων των εκπαιδευτικών σε αυτά. Η συμμετοχή στα ΥΣ υπήρξε αίτημα και διακαής πόθος της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και βολικό εργαλείο απόσπασης της συναίνεσης των εκπαιδευτικών υπέρ της κρατικής πολιτικής.

2. Τα ΥΣ Εκπαίδευσης είναι, όπως όλοι ξέρουμε, κρατικά όργανα τοπικής και συγκεκριμένης εφαρμογής των νόμων, τους οποίους το κράτος έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να νομοθετεί. Πρόκειται για νόμους αντιεκπαιδευτικούς, που υπηρετούν το συμφέρον των κοινωνικών ελίτ και αντιστρατεύονται το συλλογικό συμφέρον των εκπαιδευτικών και της εκπαίδευσης γενικότερα. Γράφονται καθ' υπαγόρευση των «δεξαμενών σκέψης» του διεθνούς κεφαλαίου, ψηφίζονται ασμένως από το κοινοβούλιο, ενώ τα ίδια τα ΥΣ και πολύ λιγότερο οι αιρετοί, δεν έχουν το δικαίωμα όχι να τους κρίνουν, αλλά ούτε καν να γνωμοδοτήσουν. Αν εκείνος που απειλεί το εργασιακό συμφέρον μας και το παιδευτικό αγαθό είναι η κυβέρνηση με τους νόμους της, τότε τα ΥΣ που απλώς εφαρμόζουν τους νόμους αυτούς είναι το πιο ακατάλληλο μέρος για να υπερασπίσει κανείς αυτό το συμφέρον. Οι «αιρετοί» «εκπρόσωποι» των εκπαιδευτικών δεν είναι στα ΥΣ παρά μια μειοψηφία, έτσι που και με τις καλύτερες των προθέσεων από μέρους τους, οι νόμοι θα εφαρμόζονται και μάλιστα επί τα χείρω για να φανούν αρεστοί στο Μαρούσι οι Διευθυντές Εκπαίδευσης που προεδρεύουν στα ΥΣ.

3. Αν, λοιπόν, ο θεσμός του αιρετού δεν μπορεί να υπηρετήσει το συλλογικό συμφέρον των εκπαιδευτικών, τότε ποιο συμφέρον εξυπηρετεί; Η επικρατούσα άποψη, είναι πως στοχεύει στον έλεγχο της διοίκησης ώστε να αντιρροπείται η τάση της για αυθαιρεσία και καταστρατήγηση των νόμων εις βάρος των εκπαιδευτικών, να αποτρέπεται η άδικη μεταχείρισή τους, να εξασφαλισθεί η τήρηση της νομιμότητας. Όμως πώς και πού θα τοποθετηθούν δίκαια οι εκπαιδευτικοί όταν αυτοί δεν φτάνουν για όλα τα σχολεία; Πώς θα αντιμετωπιστούν αδικίες που προέρχονται από τους ίδιους τους νόμους και θίγουν οριζόντια το συμφέρον διαφορετικών συναδέλφων; Πώς διαλέγει ο «έντιμος» αιρετός ποιος θα τοποθετηθεί στην περιοχή με τα ακριβά και ποιος στην περιοχή με τα φθηνά νοίκια, όταν αυτά απειλούν την επιβίωσή μας; Πώς ο «έντιμος» αιρετός αποφεύγει να στρέψει τον έναν εκπαιδευτικό εναντίον της άλλης; Κάπως έτσι ξεκινούν οι εξυπηρετήσεις των κάθε λογής «ημετέρων» και το γνωστό μας ρουσφέτι και το αλισβερίσι, στο οποίο οι αιρετοί εκ θέσεως -και συχνότατα απόψεως- είτε συμμετέχουν κανονικά είτε τουλάχιστον το νομιμοποιούν. Η λειτουργία λοιπόν του ΥΣ πάνω στη βάση του νόμου μόνο το ατομικό συμφέρον της μιας εκπαιδευτικού εναντίον του άλλου μπορεί να υπερασπίσει.

   
   
   

4. Είναι όμως η εντιμότητα ασφαλιστική δικλείδα; Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές «έντιμοι» αιρετοί πήραν πάνω τους όλη τη χαμαλοδουλειά των ΥΣ προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν τα λάθη. Είναι επίσης αλήθεια ότι υπάρχουν περιπτώσεις αιρετών που υπέστησαν διώξεις, πειθαρχικές αλλά και ποινικές, υπερασπίζοντας συμφέροντα εκπαιδευτικών στα ΥΣ εκπαιδευτικών. Αυτό, όσο κι αν προσωπικά τους τιμά, δεν αλλάζει δυστυχώς την εικόνα, ούτε πολύ λιγότερο την ουσία των ΥΣ Εκπαίδευσης. Οι ίδιες οι διώξεις τους αποτελούν επίσης το μέτρο της αποτυχίας τους να επιβάλουν ευνοϊκές αποφάσεις: Διότι βέβαια δεν διώκονται για αποφάσεις που υπερψήφισαν, αλλά για αποφάσεις που καταψήφισαν!

5. Οι συνεδριάσεις των ΥΣ γίνονται εν κρυπτώ μέσα σε τέσσερις τοίχους και πίσω από ερμητικά κλειστές πόρτες. Οι «αιρετοί», χωρίς την ενεργό συλλογική δράση των εκπαιδευτικών που «εκπροσωπούν», είναι έτσι ευάλωτοι σε κάθε πίεση και σε κάθε διαδικασία ενσωμάτωσης. Επιπλέον το υπηρεσιακό απόρρητο, για κάποιους αιρετούς ως δέσμευση και για τους πολλούς ως πρόφαση, δεν επιτρέπει ούτε καν τη συλλογική μας πρόσβαση σε πληροφορίες μέσω των αιρετών, όπως πχ στοιχεία για κενά (που δεν τα αποφασίζουν τα ΥΣ) ή το τι και το πώς των τοποθετήσεων. Στα συλλογικά όργανα των εκπαιδευτικών, τα μόνα που μπορούν να παραγάγουν έμπρακτη συλλογική αμφισβήτηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων, οι πληροφορίες φτάνουν ως φήμες και προσωπικές περιπτώσεις. Η πλειοψηφία των αιρετών, κινούνται άλλωστε σαν το ψάρι στα θολά νερά των πελατειακών σχέσεων και της συναλλαγής. Οι αιρετοί αντί να εκπροσωπούν εμάς στη διοίκηση, εκπροσωπούν τη διοίκηση σε μας. Αν το εκπαιδευτικό κίνημα θα μπορούσε ποτέ να αποκτήσει τη δυναμική, έστω και για να απειλήσει αυτή την πλειοψηφία, τότε θα είχε πολύ καλύτερους τρόπους να αξιοποιήσει τη δύναμή του υπέρ των εκπαιδευτικών (πχ για έναν αξιοπρεπή μισθό) και της εκπαίδευσης, από το να ασχολείται με τα ΥΣ!

6. Ας αναρωτηθούμε τέλος τι κερδήθηκε από τη συμμετοχή στα ΥΣ. Άλλαξε δραματικά, περιορίστηκε έστω σημαντικά η αυθαιρεσία της διοίκησης, αποτράπηκε η εφαρμογή κάποιου νόμου αφότου, μετά το 2002, πρωτολειτούργησαν τα ΥΣ; Μάλλον όχι.

Ο θεσμός των αιρετών, το μόνο που έχει καταφέρει είναι να παγιώσει την αντίληψη πως για ό,τι αφορά την υπηρεσιακή μας κατάσταση λόγο έχει μόνο ο αιρετός κι όχι το σωματείο, γι’ αυτό και του τηλεφωνούμε απευθείας. Ο αιρετός λειτουργεί στην πράξη ως ένα αντισωματείο.

Συμπέρασμα

Τα ΥΣ χρησιμοποιήθηκαν από το κράτος ως όργανα συνδιοίκησης. Οι «αιρετοί» είτε με την διοικητική πλειοψηφία είτε ως μειοψηφία, είτε συμφωνώντας είτε διαφωνώντας, συναποφασίζουν την συγκεκριμένη εφαρμογή των πολιτικών και των νόμων. Ο αιρετός είναι στα μάτια των συναδέλφων ένας θεσμός με πελατειακό χαρακτήρα. Ωθεί τον κάθε συνάδελφο να στραφεί στον αιρετό προκειμένου για το ατομικό του συμφέρον ακόμη κι όταν και μάλιστα ιδίως όταν αυτό στρέφεται ενάντια στο ατομικό συμφέρον ενός άλλου συναδέλφου του. Πρόκειται για έναν θεσμό που συντέλεσε και συντελεί στην εξαπάτηση των εκπαιδευτικών, την εξαγορά συνειδήσεων και τη συναίνεση στο ξεθεμελίωμα της παιδείας και τον εξοστρακισμό της ελεύθερης σκέψης.

Οι εκπαιδευτικοί της σχολικής αίθουσας έχουμε κάθε λόγο να αντιταχθούμε αρνούμενοι να συμμετάσχουμε σε ΥΣ με τις μυστικές τους συνεδριάσεις και συμφωνίες. Να μη φορτωθούμε στην πλάτη μας μια συνυπευθυνότητα που δεν μας αναλογεί, παίζοντας σε ένα παιχνίδι στημένο.

Αντί για συμμετοχή στα ΥΣ πρέπει να ζητάμε την πλήρη αποκάλυψη στις ΓΣ για όλα τα ζητήματα που αφορούν τους εκπαιδευτικούς και του τρόπου που το κράτος επιτίθεται στους εκπαιδευτικούς και στην εκπαίδευση. Αυτό το έργο όμως είναι αδύνατο για έναν «σωτήρα» εκπρόσωπο που συναγελάζεται με τη διοίκηση πίσω από κλειστές πόρτες. Αυτό είναι δουλειά για το σωματείο που έχει την ευθύνη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.

• Αποχή από τις ηλεκτρονικές εκλογές της Κεραμέως. Ούτε ένα κλικ υπέρ της κυβερνητικής αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Ούτε ένα κλικ υπέρ της οικονομικής μας εξαθλίωσης. Ούτε ένα κλικ υπέρ της ενεργειακής φτώχειας που μας τάζουν για το χειμώνα

• Να οργανώσουν οι ΕΛΜΕ/ΣΕΠΕ Επιτροπές Ελέγχου των ΥΣ με μέλη εκλεγμένα και ανά πάσα στιγμή ανακλητά από τη Γενική τους Συνέλευση.

• Να σπάσει το κρατικό απόρρητο στις συνεδριάσεις των ΥΣ.

• Δημοσίευση των πρακτικών των συνεδριάσεων

• Όχι κεκλεισμένων των θυρών συνεδριάσεις των Υπηρεσιακών Συμβουλίων

Νοέμβρης 2022

Αντικαπιταλιστική Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών

Ρεύμα των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων ΠΕ & ΔΕ