Η ανήκουστη πρόταση της εισαγγελέως Μαρίας-Ελένης Νικολού στη δίκη των Σεπολίων, αθωώνει τον κατηγορούμενο Μίχο για τις κατηγορίες βιασμού και μαστροπείας και ρίχνει όλες τις ευθύνες στη μητέρα της 12χρονης αλλά σχεδόν και στην ίδια, δείχνοντας τα όρια της αστικής δικαιοσύνης. Αποτελεί έκφραση του ταξικού μίσους των αφεντικών και του κράτους τους απέναντι στης γης τους κολασμένους και εκθέτει σε κοινή θέα τη διαπλοκή της δικαστικής εξουσίας με πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.
Η βαναυσότητα της απαλλακτικής εισαγγελικής πρότασης, που σημαίνει επίσης ότι η πολιτεία αποσύρεται από την υποχρέωση προστασίας των ανήλικων παιδιών, δεν μπορούσε παρά να προσβάλει εξ ίσου βάναυσα το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα το οποίο και εκφράστηκε δημόσια με συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Την οργή των ανθρώπων πολλαπλασίασε το διπλό μήνυμα που η εισαγγελική πρόταση εξέπεμψε. Η εισαγγελέας από τη μια δικαιώνει το βιασμό και επιβεβαιώνει την αίσθηση ατιμωρησίας των βιαστών, ενώ από την άλλη ενοχοποιεί το ίδιο το θύμα για ό,τι υπέστη και σηκώνει το δάχτυλο προς τα όλα τα τωρινά και τα μελλούμενα ανήλικα και ενήλικα θύματα βιασμού και κακοποίησης, για να τους υποδείξει τη σιωπή.
Η Αντικαπιταλιστική Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών καταγγέλλουμε την κρατική συγκάλυψη της υπόθεσης και, μαζί με τις συλλογικότητες και τους ανθρώπους που έδειξαν έμπρακτα και υλικά την αλληλεγγύη τους προς το θύμα και την οικογένειά της και έδωσαν το «παρών» στον αγώνα, απαιτούμε να φανεί η αλήθεια και να τιμωρηθεί η συμμορία των βιαστών.
Βδελυσσόμαστε τις μηχανεύσεις που γυρεύουν να μεταθέσουν την ευθύνη από τους βιαστές στα θύματά τους. Μας συνεγείρει η, μετά την υπόθεση Λιγνάδη, σταδιακά εδραιούμενη θεσμική ανεπάρκεια αντιμετώπισης του βιασμού και η επιβολή της σιωπής στα θύματα, ο διαρκής επανατραυματισμός ολόκληρων οικογενειών που αυτή η σιωπή επιφέρει.
Μας εξοργίζει το συστηματικό ξήλωμα των προνοιακών δομών του κράτους και η καθολική τελικά απουσία κρατικών προνοιακών δομών υποστήριξης των θυμάτων βιασμού. Αυτή η απουσία υποστηρικτικών δομών και η συστηματική ενοχοποίηση όσων καταγγέλλουν παιδοβιασμούς και κακοποιήσεις, δηλώνουν ότι η εισαγγελική πρόταση της υπόθεσης Μίχου, δεν οφείλεται σε κάποια προσωπική ιδιαιτερότητα της εισαγγελέως, αλλά αποτελεί την κρατική νομική και πολιτική έκφραση της αντίληψης, ότι τα θύματα της φτώχειας και της εκμετάλλευσης δεν είναι παρά κάποια παραβατικά, ανεπρόκοπα άτομα, που ευθύνονται (και μάλιστα εκ γενετής) για όσα τους συμβαίνουν, ακόμα και για τη σεξουαλική τους εκμετάλλευση κατά τις ορέξεις του κάθε νοικοκυραίου.
Αν η συγκεκριμένη εισαγγελική πρόταση έχει κάτι το ιδιαίτερο, αυτό δεν θα ήταν άλλο από το μισογυνισμό της: μια ολόκληρη σειρά βιασμών μιας ολόκληρης ομάδας ανδρών νοικυραίων αθωώνονται και δυο γυναίκες, το θύμα και η μητέρα της, καταδικάζονται ως φορείς της «αμαρτίας» … των βιαστών.
Καλούμε κάθε έντιμο άνθρωπο κάθε συλλογικότητα να πάρει δημόσια θέση ενόψει της απόφασης του δικαστηρίου για να απαιτήσει δυναμικά την αλήθεια, την τιμωρία των βιαστών και την φροντίδα για σταθεί στα πόδια του το θύμα.
Η βαναυσότητα της απαλλακτικής εισαγγελικής πρότασης, που σημαίνει επίσης ότι η πολιτεία αποσύρεται από την υποχρέωση προστασίας των ανήλικων παιδιών, δεν μπορούσε παρά να προσβάλει εξ ίσου βάναυσα το λαϊκό περί δικαίου αίσθημα το οποίο και εκφράστηκε δημόσια με συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Την οργή των ανθρώπων πολλαπλασίασε το διπλό μήνυμα που η εισαγγελική πρόταση εξέπεμψε. Η εισαγγελέας από τη μια δικαιώνει το βιασμό και επιβεβαιώνει την αίσθηση ατιμωρησίας των βιαστών, ενώ από την άλλη ενοχοποιεί το ίδιο το θύμα για ό,τι υπέστη και σηκώνει το δάχτυλο προς τα όλα τα τωρινά και τα μελλούμενα ανήλικα και ενήλικα θύματα βιασμού και κακοποίησης, για να τους υποδείξει τη σιωπή.
Η Αντικαπιταλιστική Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών καταγγέλλουμε την κρατική συγκάλυψη της υπόθεσης και, μαζί με τις συλλογικότητες και τους ανθρώπους που έδειξαν έμπρακτα και υλικά την αλληλεγγύη τους προς το θύμα και την οικογένειά της και έδωσαν το «παρών» στον αγώνα, απαιτούμε να φανεί η αλήθεια και να τιμωρηθεί η συμμορία των βιαστών.
Βδελυσσόμαστε τις μηχανεύσεις που γυρεύουν να μεταθέσουν την ευθύνη από τους βιαστές στα θύματά τους. Μας συνεγείρει η, μετά την υπόθεση Λιγνάδη, σταδιακά εδραιούμενη θεσμική ανεπάρκεια αντιμετώπισης του βιασμού και η επιβολή της σιωπής στα θύματα, ο διαρκής επανατραυματισμός ολόκληρων οικογενειών που αυτή η σιωπή επιφέρει.
Μας εξοργίζει το συστηματικό ξήλωμα των προνοιακών δομών του κράτους και η καθολική τελικά απουσία κρατικών προνοιακών δομών υποστήριξης των θυμάτων βιασμού. Αυτή η απουσία υποστηρικτικών δομών και η συστηματική ενοχοποίηση όσων καταγγέλλουν παιδοβιασμούς και κακοποιήσεις, δηλώνουν ότι η εισαγγελική πρόταση της υπόθεσης Μίχου, δεν οφείλεται σε κάποια προσωπική ιδιαιτερότητα της εισαγγελέως, αλλά αποτελεί την κρατική νομική και πολιτική έκφραση της αντίληψης, ότι τα θύματα της φτώχειας και της εκμετάλλευσης δεν είναι παρά κάποια παραβατικά, ανεπρόκοπα άτομα, που ευθύνονται (και μάλιστα εκ γενετής) για όσα τους συμβαίνουν, ακόμα και για τη σεξουαλική τους εκμετάλλευση κατά τις ορέξεις του κάθε νοικοκυραίου.
Αν η συγκεκριμένη εισαγγελική πρόταση έχει κάτι το ιδιαίτερο, αυτό δεν θα ήταν άλλο από το μισογυνισμό της: μια ολόκληρη σειρά βιασμών μιας ολόκληρης ομάδας ανδρών νοικυραίων αθωώνονται και δυο γυναίκες, το θύμα και η μητέρα της, καταδικάζονται ως φορείς της «αμαρτίας» … των βιαστών.
Καλούμε κάθε έντιμο άνθρωπο κάθε συλλογικότητα να πάρει δημόσια θέση ενόψει της απόφασης του δικαστηρίου για να απαιτήσει δυναμικά την αλήθεια, την τιμωρία των βιαστών και την φροντίδα για σταθεί στα πόδια του το θύμα.
- Κάτω τα ξερά σας από τα παιδιά
- Ούτε σκέψη για αθώωση του βιαστή και μαστροπού Μίχου και των υπόλοιπων της συμμορίας των παιδοβιαστών
- Αλληλεγγύη και δικαίωση μέχρι τέλους στη 12χρονη, τα αδέρφια, τη μητέρα και την οικογένειά της
Σχόλια